Joan-Pau Creissac

Nascut en 1955. Viticultor a Montpeirós e poëta occitan. El e ieu sèm - au mens o sentisse antau - ligats per un quart de sègle de frairiá dins l'aventura de l'escriure, e mai aguèssem sovent trevat de capèlas diferentas... Sèrve de letras sieunas de la pontannada 1977-1982, ont rebastissiam la literatura d'òc. E lo mond, per far bòna mensura. Se podiá far, d'aquel temps. L'utopia occitanista s'èra pas encara dissolguda dins lo mitterandisme integrista. Lo mur de Berlin èra pas tombat, se podiá soscar de societats ont lo dollar reglariá fin finala pas tot... Dempuòi pro de causas an cambiat, Joan Pau es totjorn aquí, editor, poëta, e trabalhador de la tèrra. E quand nos vesèm (pas pro sovent...) es pas en francés que parlam.

Joan-Pau es l'autor de poëmas e de pròsas cortas. Quietosas e nerviosas, nosadas sus sa significança. Sap coma pas digús congrear l'esmoguda en quauques linhas simplas e - s'o miram de mai pròche - d'una perfeccion d'escritura rigorosa. Aquela vòtz originala se pòt pas aisidament restacar a d'influéncias evidentas, au mens en cò nòstre.

Retròbe aqueste poëma manescrich dins sas letras:

Païs

Mans torcegudas dels dets porgits
lòngas alisadas de pèiras ascladas
fendasclas dolorosas de las labras agudas
còs reguèrgue per l'aiga castigat
acte impossible d'un amor etètge
lo solelh n'emprenhèt lo ròc
d'una aleda ensagnosida.

Donarai aicí una critica mieuna (pareguda dins "Oc") de son reculh de pròsas La Polsa de las Pèiras (1980) e de son reculh de poëmas Correspondéncia. (1988). 

E tanben una pròsa sieuna que siaguèt pro remarcada quand sortiguèt dins "Oc": lo Cafè.

Veire tanben una entrevista de Joan Pau a Ràdio-Lengadòc, ont explica son prètzfach d'editor amb "Jorn"...

Retorn a l'ensenhador de la literatura montpelhieirenca d'òc
Retorn a l'ensenhador de la literatura dau sègle XX-XXI
Retorn a l'ensenhador generau