Dins la peirenca bronda
Grèva de soscadissa aconsomida
regonfla de sovenirs esperduts
dins la peirenca bronda viva lutz
banhant d'aur roginèl l'ultima vida:
a bèles paucs se i èran dissolguts
dins la Fe flor sublima e infinida
- sempre tibada en sa silenta crida -
amb l'immobilitat dels espèrs muts.
La bleuja embriaguesa musicaira
subran detràs lo grand portal badant
s'emplissiá de clartat embelinaira
- o sabiái pas! Dins lo void esglariant
l'AUTRE absolut au pus fons de l'abséncia
trasiá coma un miralh son immanéncia.
(Montpelhièr 25/9/2000)
Sens terme es l'alen doç de l'Ocean
quand s'endeven nòstra patz - foscarina
coma l'amor e l'aspra nivolina
sempre que mai dins lo silenci grand.
O beure puòi coma una sauvatgina
l'autra mar ailamont sempre virant
ne remolina puòi en son encant
per lo rebotge escur de la marina.
Carrieireta dau mèrle blanquinèu
dança l'èrba tant sàvia d'èstre fòla
grèva d'un raive impossible e tant bèu.
E la bauca e la girba emai l'alhòla
pagèlan la preséncia de l'abís
ont la tèrra per sempre se finís.
(Brest 7-8/10/2000)
E beure a la fònt clara beure beure
sens desir sens espèr mas s'amorrar
dins lo desrei infinidament clar
d'aquel instant que fugís a grand èrre!
Mai que mai res voler res demandar
res espinchar res sentir - pas que viure
bategar se negar dins la patz viure
e silenciosament s'enchichorlar.
Lo grand secrèt au pus fons de l'abséncia
l'adamant dau silenci gradaràs
l'etèrna fos d'inagotabla esséncia
- es aicí inefabla - nèu e glaç
e fuòc de lònga abrat incomprenable
sempre meteis sempre nòu - incanable!
(Brest 8/10/2000)
O Dieu lutz de la lutz bleuja amorança
tribla preséncia unenca - ò unitat
tant infinida ò tomple de beutat
inacababla fònt terribla e mansa!
Tremolam de te saupre immensitat
mai immensa que l'infinida dança
de l'èsse'en devenir sens esperança
- mas ta puresa es un fuòc abrandat!
Se passam au fiu de ta tribla flama
la crauma dau non èsser s'esvalís
sèm ras de tu - per sempre - au fons de l'arma!
Gardèsses-nos sempre que mai rejonchs
dins lo tant doç amor que comborís
e que nafra nòstre èsse' au pus prigond.
(Brest 8/10/2000)
Per Aisabèu de la Trinitat
La fe que crida e crida au pus prigond
dau silenci encantat de la preguièira
es eissordosa en la patz sens bolièira
de l'endedins taisut de l'orason!
L'Eternal es aicí - flama primièira
meravilha inefabla - ò desrason!
foliá divina! impensabla fusion
dins lo brasàs de la lutz vertadièira!
Unenca e tribla jòia, amor sens fin!
Tot çò maunet dins ta bleuja claresa
o passas per lo fuòc coma argent fin
e mai en nautre'aquel void de puresa
l'entraucas per i caupre en sa vastor
l'espandi sens finida de l'amor!
(8-11-2000)
Pus luònh que la desesperança
Pagelar la bruchor e la torrada
sens espèr e i cabussar risent
saupre lo revolum aspre e brausent
la nuòch sens fons la nuòch destintarrada!
E sempre luònh mai luònh de l'enveirent
se desmamar d'una etèrna abraçada
en l'èsser sens bolièira - ò mauparada!
fugir lo viure e la lutz e lo vent!
S'encapelar dins la mar dau brutitge?
Pasmens tròp bleuja e tròp canda la flor
au còr segrèt d'un infinit muditge
espandís son unenca reflambor
long dels dralhòus de la patz impossibla:
- a cima es l'esperança misteribla!
Dins lo tren Tolosa-Montpelhièr 2 de decembre 2000
La bontat bleuja au fons dau silenci
Doça e fòrta e segura au mièg de l'aire
enveirenta increada volontat
a ne cridar incanabla beutat
traucant lo vel escur e desaviaire!
Bleuge rag tant regonfle de bontat
apasimaire abramaire encantaire
amor lutz de la lutz fuòc de l'esclaire
- ò silenci fonzut d'infinitat!
Aquí la desrason amb la preséncia
lo mistèri de gaug enchusclarèl
l'estranha flor de nauta redoléncia
Mèu de delícia, en la ment clarinèl
clar que ne cridariatz cèl sempre nòu
enrasigament fisança e cèl blos
Los cinc rajòus porpaus.
Detràs lo sofriment l'estrifadura
- cercar la lutz la gaug lo flambadís
traire au lenhièr los pus cosents desirs
e veire s'escafar la nebladura!
E jòia e sofriment puòi esvalits
lo solelh es aquí dins la sornura
mai que solelh brasàs cosença pura
aiganaissent bleuge e rajoladís
vertat fòla ont tota rason s'esbeu:
subran fonduda, enfugida, aiganèu:
çò sol l'amor lo grand vent l'esperança
- vai t'en rason flor de trista oblidança!
Las cinc eissors avenan lo rajòu dau fuòc
que crema e fai pas ges de dòu!
Paris (avenguda de Segur) 8-11-2000
A miliassas los rais que nos retrai
lo gèst mairau de ta man alandada!
ò preséncia enveirenta afeccionada
sobeirana en lo linde mes de Mai!
en riba d'una treslusenta aigada
s'empeutar a las raices dau verai
èstre enfanton en tu sempre que mai
s'embeure en ta puresa immaculada!
Trai nos lo celestiau enlusiment
lo cristau cantadís dau blos sorgent
lo fremin d'infinida e sàvia amor!
l'embelinaire mèu de la tremor
eternament prestit de patz segura
lo portau viu sens ges de macadura!
Paris (carrièira del Bac) 8-11-2000