Lois FORMAUD

(Marsilhargues 1888-1944)

Viticultor a Marsilhargues. Parlar de jonccion amb lo provençau, ont los e las passan a lei. Siaguèt amb Loïs Abric un dels fondadors de l’escòla dau Vidorle e gandiguèt en 1942 lo majoralat dau Felibritge. Aguèt per escais : « lou Vidourlen de Semana », « Vidourlés », « li pounchoun dou ficheiroun »… Collaborèt au florilègi de la Nacion Gardiana ont donèt un poëma titolat « gardian de Camargo ».

Sos tèxtes dau temps de la granda guèrra son marcats d’una prigonda e simpla esmoguda. Aqui ne’n un, paregut dins l’Antoulougio Escoulàrio de Lengadòc.

PER MA MANIDA

PER MA SUZA.

Ma dròlla, de l'ostau, m'escrivon que vas bèn,

Qu'as dich : pa-pa, ma-ma ! - Que te trauca una dent,

Que per lo corredor t'embandisses soleta,

Que prenes en marchant, un biaisset de femneta...

Me dison qu'as fa « pom ! » mai qu'aquò serà rèn,

Solament leis as fa s'esglariar (1) nòstrei gènts

Ploraves, puòi as ris - De qué m'escrivon 'ncara ?

Qu'as, de color de ròsa sus ta cara

Qu'aimes bèn de jogar. Quand lo chin es cochat

iè vas tirar la coa... et te rondina pas.

Pareis que ta « titèi « (2) l'autre jorn la tombères...

Coma s'espotiguèt, de veire aquò, riguères...

Me dison qu'aimes bèn, dins la cort, terrejar,

Te rebalar per sòu -, E se t'an refusat

de paur de la sallir ta rauba bèn propreta

Fas la bèba, e vòls plus a res faire riseta.

Quora ta maire ditz : « Vau escriure a papà !

Satge !, bolègues pas !, T'assètas a costat,

Mai ton regard seguis la man que tèn la pluma

E se ta maire a l'uòlh banhat ton uòlh s'aluma

E durbisses tei braç coma per consolar

« Papa ! » - Puòi totei doas vos metètz a plorar !

E ieu, en legiguent la letra que me manda

Ta polida « mamà », dins ma canha que branda

crese veire l'ostau e rèste pensatiu...

Tus que conoisse pas, que me conois pas ieu,

O mon enfant ! Sabs pas (3) la dolor de ton paire...

Mai quora la nuòch vèn, quand, sus ton brèç, ta maire,

En te crosant lei mans te ditz - « Preguem pèr eu ! »

Sentes ton pichòt còr d'àngel que bat plus viu.

En riba drecha de l’Yser,

Setembre de 1916.