òDA A LA MòRT VIOLENTA

Vosque veraces cecinisse, Parcae

quod semel dictum est stabilisque rerum

terminus servat, bona jam peractis jungite fata.

ORACI.

1

E quand de subre ieu se vai retirant
l'onda mèstra de la dolor
m'abandonant tot subte a la doçanha d'èsser

ieu remire mai
detràs de lacs d'eternala claresa
ta cara espelida a ras d'un sorire
dins la ponheson òrra de l'òs bregat.

Amar desfèci d'existir - qu'en son dintre
lo pensament de t'aimar me fissona
e sens pausa ne revive
ton poton sanglent à ma bèla
esposada impossibla entrumida
rescontrada au fons de la paur.

Ara - te sai - e t'alise e m'enchuscla
lo solòmi de glaç de las orguenas
brunas - ont sobeirana immensament
aspra e novèla m'agolopas.

E nòstra carn frauminada es leugièira
quora l'alhors absolut lai perleja
detràs la pòrta e lo vel sorne...
Dins lo grand tomple d'ombra
ò ! ta cotiga que m'eslabra !

Me tornèsse la gana anciana
d'una dròlla auborant sus ieu
sa fantasiá autiva de cuòr cande
e sas labras de glòria vana :
fugidís e leugièr ne saupriái lo fremin
a l'ora ont ta frejor m'embeu.

Cada bocin de pèu tieuna dardalha
la bruna lutz de la talent
e ton rison grumós carreja
nòu sestinas d'amor furiosa !

E viras rèina dels volames
au firmament de mon desir
esconduda - ton dur mantèu
d'aura enfin çai flambejant de contunh
aucèu secrèt dau vèspre !

Entre que te remire estunas
d'aut en plond la fervor lusenta
d'un delubre d'estonament
onte mortalament se tancan
tot espèr e tota asirança

Setembre de 1979

Oc N° 17, 1983,pp62-63

2

E nautres çai a n'estorrir
l'ancian rebat d'un pantais roginèl
ne tornariam secretament
a las fònts dau plor e dau rire

Rèina mansa dels orisonts
emmantelada de fèrre e de foliá
me negariái dins la dolor
de tas flocadas de peu sorne.

Ton agachada immensa d'aiga escura
- doas alatas d'encre aplantadas
tu libertat maire vanegarèla
dels endemans que se desfan...

E caparruda e risolièira
en ta preséncia esbocinada
a ras dels dos estèus incèrts
de la chabença e dau voler

me contariás aquel fremin
saboráq que te buta a viure
- que ieu cap travirat benlèu
aiçai ne percebriái l'alisament solèmne...

16 de Novembre de 1979

inedich

Retorn a la pagina de l'autor
Retorn a l'ensenhador de la literatura montpelhieirenca d'òc
Retorn a l'ensenhador de la literatura dau sègle XX-XXI
Retorn a l'ensenhador generau