Lo romance de la grand prada

 

AIGA tèbia entre la sanha

ronhadura dins la carn

ai! de las dolors agudas...

 

Calor bèla...

Alin la prada

s'assadola d'un espaci

qu'es la frucha de mon raive...

un silènci nais de l'ombra

a las gorgas de mon còr :

totas pòrtas grand dobèrtas...

perqué cercariàm d'espèr ?

 

paraulís de las moscalhas

coma un mau que s'espandís

Tan de patz que rèn pòt claure

sus la vastor de mon ànsia

 

sèrp que nada lo rajau

dins l'estanh trai sa doléncia..

 

Sempre meteis gasanh de la palun

vida venguda esperança sèns bruch

 

e la tèrra que bolh de tròp de sovenirs...

 

Viraràs ton cap a rèire

pèr conóisser la sofrença

Filha de malors ponhentas...

Flor de tantas sovenenças...

Crit de las èrbas dins la nuòch...

En tu sola se nais la ràbia de mon còr!

Salhiràs de tan de lumièiras escampilhadas...

Ve l'aspror de ma sapiéncia...

 

l'ofertòri de la prada

celadament se canta a ras de l'auba...

 

Nòstre amor se viu detràs filha aimada...

òu ! malaürança

de matins que son perduts!

Laissa me encara me repàisser

de la doça musica de ton nom

aiga de sofrença e de sòmi

poëma escrich rèn que per ieu...

 

Se ditz encara

que la desrason dels uòlhs d'una amaira

es mai secrèta qu'una nuòch sens luna

 

Ara o sabe mon amiga

ton silenci es rèn que mieune.

 

L'èrme es fòu que nos amaga

dau passat me tòrna un dòu

coma d'aigas treboladas...

 

Per l'orizont l'anciá redòla coma un crit...

Chin que s'oblida au camin vièlh que crida

e udol fosc dau jorn que vai montar

Viurem tota l'espandida de nòstra solitud..

Ara serà l'ora, filha:

mesclaràs ta rason fèra

a las temporas de mon còr...

 

(8-9/XII/73 - Montpelhièr)

Retorn a la pagina de l'autor
Retorn al'ensenhador de la literatura montpelhieirenca d'òc
Retorn a l'ensenhador de la literatura dau sègle XX-XXI
Retorn a l'ensenhador generau