Acamp General 2018 dau PEN Occitan

Dimenge 9 de Decembre  

Luòc : Fogau Montpelhieirenc / Musèu Lengadocian, 2 plaça Petrarca (place Pétrarque) Ostau de Varena a Montpelhièr.

 Sèm aculits coma llas annadas passadas dins los locals de « l’escòla dau Paratge » que sa fondacion en 1875 marquèt lo prumièr alargament de la renaissença mistralenca a las autras regions occitanas, parallèlament au desvolopament d’una apròcha nòva sabenta e universitària de la lenga d’òc empusada per la « Societat de las lengas Romanas ».

Dobrissèm la sesilha a 10 oras.

Sèm pas tròp nombroses amor a la « crisi dels Bombets Jaunes » qu’es dins son plen d’aquesta passa, d’unes an pas pogut venir per mantuna rason, nos an fach signe o an mandat un poder. Lo president Joan-Frederic Brun fai remarcar que lo vam de laas activitats de nòstre grop d’escrivans d’òc a flaquit. Doas rasons principalas a aiçò. D’en primièr sèm pas estats presents als dos darrièrs acamps mondials dau PEN per de rasons de disponibilitat personala dau president tròp aclapat de trabalh dins son mestièr de mètge. De mai avèm quitat d’organizar d’acamps als quatre cantons de la tèrra occitana, ont participavan de mond de l’endrech, e aquel recentrament sus Montpelhièr motivat per lo realisme (ges de problèmas de còst ni d’organizacion) fai demenir la participacion.

 De segur cau contunhar aquela dobla accion de recampar dins una fraternitat sens cap de ierarquia los escrivans d’òc, e de representacion dins un encastre internacional de nòstra cultura. De verai avèm pas ges de mejans financièrs mas i a d’accions que se pòdon far maugrat aquela constrencha. Çò mai evident : « podèm èstre aquí », coma ditz Gui Matieu, es a dire èstre presents dins mantuna circonstància, s’i exprimir, s’i far veire.

 En 2018 avèm fach doas causas importantas : la declaracion sus la situacion en Catalonha, e l’acamp de Narbona sus « l’Idèa Latina  e la Patz en Mediterranèa ». Mas cau per 2019 reprene una accion mai ambiciosa.

 En preliminari cal refar la lista dels membres e de sas adreiças internet perqué sembla que siá pas d’a fons a jorn. E lor escriure, los contactar, los relançar, lor indicar los projèctes novèls.

 Primièra decision : cal participar a l’acamp mondial d’aqueste an que se debanarà en Polonha, e i presentar una declaracion sus la deterioracion de la situacion de la lenga d’òc e de las autras lengas dichas regionalas sus lo territòri francés. Constatam una reduccion dramatica dels mejans balhats a las divèrsas associacions culturalas coma l’IEO, a l’edicion,  e una reduccion de l’ensenhament de l’occitan dins l’ensenhament public a la seguida de la lei Vallaud-Belkacem.

 Las causas conjuguidas d’aquela crisi terriblament menaçosa son pas totjorn claras. Ne discutissèm un brieu. La disparicion de las edicions Vistedit e dau jornau « la Setmana » an reporesentat una mena de terratrem, lo jòc de la Region administrativa dicha « Occitania » e de l’Ofici Publis de la Lenga Occitana (OPLO) es de mal comprene, tot se passa coma se volián escanar l’occitanisme : benlèu per afavorir una accion professionalizada al detriment de l’accion militanta qu’es de mal contrarotlar ? O per de rasons de convenenças personalas per « plaçar de mond » dins un emplec public ? Un escambi de letras entre un collectiu d’actors culturals occitans e l’OPLO a pas permés d’esclarzir res. Comprenèm pas de qué se passa…

 De tot biais cal metre en camin aquela declaracion en ne faguent circular lo borrolhon, en indicant que nòstra cultura acomençava de sortir un pauc lo nas de l’aiga e que s’i retròba remandada tornarmai, qué que ne sián las causas, cal far lo constat de la crisi fòrça grèva e qu’una letra siá mandada de Londras al govèrn francés e als executius regionals. Metèm donc tre ara aquò sus lo taulièr. Quora lo borrolhon ne serà mai avançat lo sotmetrem a Florian Vernet qu’es estat mai pròche d’aquela crisi e ne sap mai que nautres.

 Segonda decision: Laguépia. Legissèm una letra de Claudi Sicre que nos escriu aiçò :

 Se decidís de participar donc a l’acamp de La Guépia ongan, quand aquò fogèsse pas qu’un parelh de jorns. L’an passat aviam envisatjat d’alternar un an Narbona e un an Laguépia. Tornam afortir aquela decision.

 Un acamp a París en companhiá del PEN francés, Gui Matieu que demòra amont se carga de prene los contactes e de precisar amb nòstres amics del PEN francés lo programa.

 Gui Matieu nos parla tanben dels rescontres occitans de Provença que se debanan a caval sus la fin de Julh e la debuta d’Agost e que seriá flame d’i participar.

 Prepausam tanben de renfortir lo ligam entre lo PEN Oc e los 3 jornals literaris en lenga nòstra, una mena de simbiòsi, de partenariat informal mas quasi organic,  que fai que quora un se presenta presenta los autres. Per exemple mostrar aqueles jornals quora sèm presents endacòm coma PEN occitan. Se prepausa donc d’escriure als 3 jornals per lor prepausar aquela estrategia de representativitat comuna. De mai Gui Matieu suggerís que de nòvas del PEN sián regularament publicadas dins aqueles jornals, per exemple un còp cada an.

Miquèl Decòr qu’a malastrosament pas pogut èsser aicí per de rasons de santat demanda que Françoise Coulmin, que joguèt per lo congrès de Narbona un ròtle central,  siá membra d’onor  del PEN occitan, coma o es ja Silvèstre Clancièr. Adoptat a l’unanimitat.

L’idèa lançada en 2017 d’un rescontre amb los kurds sus Montpelhièr avança. Rotland n’a parlat amb la còla del Barrut que son interessats de s’implicar dins l’afar. Si que benlèu se poiriá far un rescontre al Vonhògol.

Rapelam que nòstras revistas literàrias OC, Gai Saber e Reclams son preneiras de tèxtes e o nos an tornat dire fai pas gaire. Cal batre lo rampèl per que se lor mandèsse fòrça de causas de qualitat.

 I a tanben la preséncia sus la ret, e decidissèm de botar en linha sus nòstre sit un librilhon « Lenga Maire 2019 » e un librilhon « Reviradas » 2019.

 Lo clavaire Joan-Gilhèm Roqueta fai lo bilanç financièr que mòstra que lo congrès de Narbona (ont aviam fach una avança de 2000 euros) aguèt un bilanç equilibrat mas que nos cal d'escotisons per que la situacion economica del PEN demorèsse equilibrada. Aquò perqué i a 763 euros de "fraisses fixes" : banca (144 euros) assegurança MAIF: 109 euros per an, escotisson al PEN internacional 51 euros (500 + lo prètz de l'operacion) . Donc s'escriurà als sòcis en presentant aquel bilanç e aqueles projèctes en lor demandant tanben lor escotison.

Sus aquò se clava la sesilha.