Seteme de Provença lo 20 de febrièr de 2013  

Nòstre centre PEN participèt lo 2 de Febrièr de 2013 a un polit eveniment cultural coorganizat per la comuna de Seteme, Leis Amics de Mesclum, Institut d’Estudis Occitans 13, Centre Culturel Louis Aragon, Cercle Català de Marsella. Pairenatge : Societé Ricard, Michèle Ricard, PEN-Club de Lenga d’Òc, PEN-Club Català dins l’encastre de la setmana occitana de Seteme  de Provença dau 26 de genier au 15 de febrier.

Èra un matin clar de grand vent sus la Camarga e sus la Crau , los nívols estranhament luminoses que landavan dins lo grand cèl, Aupilhas coma un escrinh de belòrias, e l’estanh de Bèrra tot estrementit d’èrsas grumejantas. Seteme es una pichona vilòta provençala faròta a cima dels pendisses, dominant las ultimas banlègas de Marselha ont s’atravèrsa de tièiras d’imòbles desgaubiats mas estranhament polits dins la lutz freja de l’ivèrn. A l’intrada lo panèu vos augura la « benvenguda a Seteme de Provença » en condrecha grafia alibertina que contrasta amb lo « benvengudo ei Peno-Mirabèu » tot vesin. Benurós ecumenisme sus l’òrle dau grand melting pot focean ?

En dintrant dins Seteme cau cercar un pauqueton, de verai, mas s’atròba un polit centre culturau dedicat a Joan Ferrat. Es flame nòu, betum acièr e veire, e puslèu grandàs.

Una exposicion dins lo vast corredor luminós de l’intrada retrai en imatges l’epopèa qu’anam espepissar dau temps dau collòqui : Rebol, Ricard, Camprós, Roqueta.

Se dobrís lo collòqui. Amb Maria-Joana Verny parlam de la prumièira vida de Max Roqueta, sa joinessa de batalhaire caput tre qu’aguèt descobèrt que la lenga dels embelinaments de l’enfança èra aquela dels caps d’òbra de Mistral. Lo novèl Lengadòc, e puòi la revista « Occitania » ont gisclèron per lo prumièr còp los mots de « colonialisme interior » qu’anavan fach flòri mièg sègle puòi. E l’ofici de premsa occitan (OPO), la SEO qu’anava donar naissença a l’IEO.

Prenèm amb Jean-Luc Pouliquen la pagèla de l’extraordinària saga que siaguèt la vida de Pau Ricard, sagà que se mèscla dins las annadas 30 a aquela de la naissença de l’occitanisme a l’entorn dau « Calen » de Marselha e dau jornal « Occitania ». Abans que lo creador dau « pastís marselhés » virèsse la pagina d’una sincèra passion de joinessa. Candidat dau « Partit Provençau » en 1936 ço que li vauguèt de se retrobar davant los tribunaus. Ont siaguèt defendut per Frederic Mistral nebot. Afar que conoguèt un grand resson dins Marselha ont la premsa escricha avia adés una audiéncia espectaclosa. E puoi après la guèrra tot aquò siaguèt pas mai qu’un remembre afeccionat, e Ricard s’avastèt dins d’autras aventuras. Era, nos dirà Pèire Grau, « un prince florentin qui aimait distribuer ». Apassionant retrach.

Jòrgi Reboul,  « l’òme drech », siaguèt de segur evocat tot de long, e mai precisament per Domenja Blanchard e Glaudi Barsòtti. Remesa en plaça de l’òme d’accion e de son òbra, e anecdòtas gostosas que prenon sa plaça dins lo malhum de l’epopèia de l’occitanisme au sègle XX.

Felip Martèl clavèt la sesilha amb una mesa en prespectiva istorica d’aquela pontannada. Trasent un lum novèl sus d’unes aspèctes. Perqué la liga dau miegjorn, puoi l’occitanisme naissent recampat a l’entorn dau jornau « Occitania »  non capitèron ? Es que mancava darrièr las idèas per las metre en practica los elements militants. E perqué los occitanistas emai aqueles de sensibilitat maurrassiana forvièron de collaborar amb los nazis ? Aquò’s que la referéncia un pauc mitica a la civilizacion trobadorenca, e l’escanament de Catalonha per lo faissisme, constituiguèron una antidòta poderosa.

Interessanta e instructiva jornada de segur, que los actes ne sortiràn dins un brieu, reforfant d’informacion inedicha … e preciosa per comprene d’ont venèm e ont anam !

Intrada dau sit

PEN-CLUB DE LENGA D’OC :  PER DUBRIR LO TALH : dicha inaugurala de Rotland Pecout  per l'acamp de Decembre 2008. 

Rendut compte dels acamps

Rendut compte dels taulièrs