SECCION

DE LENGA D’OC

DEL PEN-CLUB  INTERNACIONAL

LOS RENDUTS COMPTES DELS ACAMPS 

 PEN-club Occitan : Acamp generau 5 de decembre de 2015

 Montpelhièr  -  Ostau de Varenas – locau dau Paratge

 Debuta de la sesilha : 10 oras 10

34 aderents 2015, 16 poders, 11 presents : JF Brun, R. Pécout, JC Forêt, Chadeuil, Landier, MC e JC  Rixte, Courbet, Bizot-Dargent, Rouquette e Creissac.

Representats : Miquèl Decòr, Cristian Rapin, Teiriç Òffre, Gui Matieu, Danielle JULIEN, Pallanca, Lassaque[de completar]

 1.      Omenatge a Joan Saubrement e Joan-Pèire Belmon

Ongan un membre actiu e afogat da nòstre PEN, Joan Saubrement e tanben un amic pròche, que nos aviá aculit a z’Ais, Joan-Pèire Belmon, nos an quitat.

En remembre entristesit e en omenatge lor consagram una minuta de silenci en dobrissent la sesilha e puèi discutissèm de çò que se poiriá far de mai per eles après lor despartida. De segur dins « Lenga maire 2015 » e sus lo sit dau PEN occitan i aurà de paginas d’omenatge, e Joan-Marc Courbet nos farà passar de documents e d’iconografia per aiçò, n’a a posita e avèm lo drech de los reproduire.

Tocant Joan-Pèire Belmon se parla de son òbra literària qu’es interessanta e quasi tota inedicha. Una biografia de Fortuneta dei Bauç en fulheton radiofonic mas d’una excellenta qualitat documentçria qu’estariá ben revirada en provençau, e tanben dos romans :  « lux lucet in tenebris (Istòria de Madalena Juvenal) », « Istòria de Caius e la Ciutat dau solelh », e un estudi sus Gustau Fayet. Joan-Claudi Forêt insistís sus la valor d’aqueles tèxtes que conois. J-Cl. Forêt demanda se se poiriá pas publicar lo roman « lux lucet in tenebris » que conta las amor malurosas de Mistral ambé Madalena Juvenal, e que foguèt recompensa en Itàlia. Aitanben se pausa lo problèma que Joan Pèire aviá dich que se brutlèsse aqueles manescrichs a sa mòrt. Çò que sa molhièr aguèt pas lo coratge de far. Son la proprietat dau filh de Belmon, Ugò, qu'a los dreches sus las òbras. Cal donc esperar qu'aquò se madurèsse.

Çò mai conegut es las vidèos que faguèt e que caudriá far conóisser largament. R. Pecout prepausa de faire « córrer » aquelas vidèos que soun servadas al CEP d’Oc à z’Ais. Mas i a benlèu de problèmas de dreches. Caudrà donc veire aquò amb lo Cep d'oc a-z-Ais.

Tocant lo paure Joan Saubrement,  J-Cl. Rixte fai remarcar que sus lou sit de nòstre PEN-club caudriá metre l’article de M. Neumuller sus el, paregut dins Aquò d’aqui, emai de tròç tèxtes sieus, tirats de « d’una mar l’autra » e « d’una guerra l’autra ».

2.      Modificacion del nom de l'associacion.

Venèm donc de reçaupre de la prefectura l’oficializacion del cambiament de nom. Lo nom de l’Associacion èra « Section de Langue d’oc des PEN clubs Internationaux » e l’avèm cambiat en «  P.E.N. Occitan / P.E.N. de Langue d'oc. » que n’es desenant lo nom oficial en França.

L’adreiça tanben es cambiada, ara es : ℅ JF Brun, 14 Bd Rabelais, 34000 Montpelhièr.

3.      Finanças.

Lo clavaire Joan-Guilhèm Roqueta dona lo rendut compte financièr. L’operacion dau collòqui de Narbona s’es equilibrada e pòrta ni benefici ni pèrdia… Avèm « parat lo capitau » per reprene l’expression de Josèp d’Arbaud, mas nos sèm pas enriquesits !

 Se tòrna discutir l’afar de l’escotison. L’an passat s’èra decidit qu’èra segon los mejans e la motivacion de cadun. Generalament lo mond pagan 20 € . R. Pecout suggerís de l’augmentar. 20 € per aqueles qu’an un pichòt revengut, e 40 € per los qu’an un revengut mai impourtant. J-M. Courbet prepausa que i aja un escotison « planchièr » a 20 €, après, aqueles que pòdon balhar mai, o fan. Idèa retenguda e se decidís que i a un montant minimal fortament suggerit qu’es de 20 €. Joan-Guilhèm sus aquela basa nos farà un butletin d'adesion, de difusir.

 Ges de subvencion es pas estada demandada per 2016, en l'abséncia de projècte comun decidit, e amb lo cambiament de Region.

4.      Burèu.

J-F. Brun rapèla coma los còps passats qu’a pas vocacion a èsser president a vida e que normalament l’an que ven ne caudrà prepausar un autre. Ni que li agradèsse de demorar dins lo còp. Mas lo mestièr li es mai en mai pesuc e l’empacha de far tot çò que seriá necite per lo PEN occitan. Se prepausa la candidatura al pòst de segretària de Aurelià Lassaque, que nos a confirmada sa proposicion. Rapelam la preséncia espectaclosa qu’aquela escrivana d’òc assegura d’un cap a l’autre del mond per nòstra cultura. Es elegida a l’unanimitat.

Lo burèu per 2016 es donc :

J-F. Brun apond que Joan-Guilhem Roqueta clavaire desempuèi l’an passat es d’una eficacitat remirabla e es preciós cap e tot.  Ara president e segretari fan remarcar que un pauc mai d’ajuda per alestir de projèctes ont cal far de gròs dorsièrs seriá benvenguda.

 5.      Rendut compte de las activitats de 2015.

A l’acamp Mondial del PEN a Quebec nòstre centre es estat representat per JF Brun e Maelle Dupon. Nòstre centre fai partida desempuèi 2011 d’aqueles que son lo mai regularament implicats dins d’escambis e d’activitats entre centres, çò que fai que tot lo mond al PEN conois ara lo PEN occitan, que sèm d’a fons dins lo còp, e qu’i avèm un molonàs d’amics afeccionats. Nòstre Centre ongan s’es assenhalat per tres causas :

 -          Avèm pres oficialament la paraula en assemblada generala per cambiar l’ancian nom « Centre PEN Langue d’Oc » en « Centre PEN Occitan ». « PEN Langue d’Oc » es una denominacion intelligibla en França ont se parla tradicionalament de las doas lengas de França, òil e òc. Mas a l’estrangièr es completament incompresible e lo mond creson que representam solament la region de Lengadòc coneguda per sos bons vins… Donc en França cau gardar « Langue d’Oc » dins lo nom, mas a l’estrangièr caliá donar lo nom internacionalament consensual de nòstra cultura. Lo president sortent J Ralston Saul a fach remarcar que representam aital benlèu una varietat futurista de centre PEN, centrat sus una cultura e non un estat-nacion.

 -          Avèm participat dins l’encastre del Comitat dels Dreches Linguistics a la finalizacion de la « Declaracion de Quebec sus la Traduccion literària, las traductrices e los traductors ». Adoptada per lo PEN dins aquel acamp. L’avèm aitanlèu virada en òc, aquí la :

-          Avèm fach passar a l’unanimitat una declaracion sus la Lenga occitana en França (declaracion N°25) e lo PEN internacional via lo burèu de Londras la vai mandar al govèrn francés :

Jornadas de Narbona 2015 « Mare Nostrum : Sabers e Lums : un singular plural »

 Los escrivans Actors de la Libertat d’Expression en Euròpa e en Mediterranèa (emanacion del PEN Internacional recampant liurament e sens formalisme los escrivans del Comitat  per la Patz del PEN Internacional, e de membres del PEN Francés, Occitan, Israelian, Portugués, Eslovèn, Quebequés e Ongarés) se son recampats a Narbona del 25 al 28 de Junh de 2015. Aquò’s lor quatren rescontre, lo primièr s’estent  tengut a Arle en 2008. I aviá agut puèi Haifa (2010) e Lisbona (2013).  N’i a tot lo rendut compte sus http://www.jfbrun.eu/penclub/acamps_narbona%202015.htm

 Lo dijòus 25 de Junh sèm estats aculits remirablament dins lo palais dels arcavèsques per lo cònsol e son ajonch cargat de la cultura occitana. Miquèl Decor, Miquèla Stenta, e d'autres occitanistas Narboneses coma Alan Roch an fach un flame trabalh per l'aculhença dau PEN per la Patz que fai donc aquí lo quatren congrès de la frairetat mediterranenca dels escriveires. Lo cònsol nos diguèt de causas coralas, afortiguèt que la comuna de Narbona vòl s'engatjar per la cultura occitana e qu'estamparà los actes de nòstras discussions.

De rics escambis que se veiràn dins lo volum estampat. Avèm parlat de la libertat de la paraula creaira, dau concèpte de Koinè, de l'aventura de l'occitan modèrn ont los escrivans son partits de la lenga tornada a l'estat anermassit e sauvatge per ne far un otís de pensada poderós e sofisticat. Lo divendres 26 de Junh avèm trabalhat a una proclamacion de Narbona de l’ALEM sus los refugiats (Déclaration de Narbonne), abans una tantossada a Menèrba, ont se celebrèt lo sovenir de Leon Còrdas, a l’estigança del CIRDÒC.  De vèspre sèm tornats a Narbona ont sèm estats convidats a l’ostau de la poesia per « Mille Poètes en Méditerranée » e aquò siaguèt una vesprada corala que non sai, ont mantuna lenga s’ausiguèt clantir, l’occitan estent pas la mendre de segur. 

    Lo dissate 27 de Junh un autre tèxt que serà trabalhat per èsser presentat a Quebec : « Résolution des Acteurs de la Liberté d'Expression en Europe et en Méditerranée (ALEM) sur la Langue Occitane en France »

 Acabèrem amb una discutida sus lo multilinguisme e l’« exilh interior » e la comunicacion finala de Miquèla Stenta qu’estrambordèt d’a fons los non occitans que conoissián pas tot aquò, sus las valors de la civilizacion del trobar ; larguesa, cortesia,  paratge… e nos expliquèt  l'estatut juridic de las femnas qu'avián un aspècte pro particular en Occitania.

 Lo dimenge 28 de Junh una excursion « Sur les chemins de l’Exil » menèt los que poguèron seguir lo programa enjusca a la fin cap a Rivesaltes ont se veguèt lo camp ont s’èra parcat los republicas espanhòus exilhats, e puòi Cotlliure per veire lo tombèu de Machado e Port Bou per lo tombèu de Walter Benjamin.

 Teresa concluís son rendut-compte per un omenatge a Miquèl Decòr qu'es estat l'arma d'aquel projècte. "Aqui seja tecido um expresso louvor aos múltiplos talentos de Miquel Decor (vice-presidente do PEN occitano e que também participou no encontro de Lisboa em 2013), alma logística e comunicacional desses luminosos e saborosos dias. (T.S.)"

 De verai una capitada. A las nombrosas letras amistadosas dels participants que disán quana gaug avián agut de viure aquelas jornadas JF Brun respondiá : « Pour nous occitans c'était aussi un moment magique. C'est si rare que notre culture soit considérée comme une culture parmi les autres et non un risible déchet, ces instants là nous redonnent le moral pour longtemps... »

 Lo rapòrt sus Narbona es malurosament l’escasença de parlar dels marrits problèmas de santat de Miquèl Decòr que siaguèt lo mèstre d’òbra dau collòqui. Aviá acomençat de recampar los tèxtes dels Actes que la comuna de Narbona prepausava de publicar. Pòt pas mai se mainar d’aquò d’aquesta passa e J-G. Rouquette a représ l’afaire en relacion amb Françoise Coulmin del PEN francés... 

 A Bled, en Eslovenia, lo PEN occitan participa al congrès annadièr del PEN per la Patz que Edvard Kovac n’es lo grand cap-mèstre. Ongan i aguèt Miquèl Decòr e Gui Matieu. Lo president JF Brun ja pres un pauc de pertot i a pas encara pogut participar e es important que lo PEN occitan contunhèsse d’i èsser present.

M-C. Rixte nos parla de las jornadas de Bourlatier en Vivarés, que lo PEN d’Oc i tenguèt un estaudèl dos o tres as a de reng, mas en fach aquò fasiá un pauc doblon amb l(estaudèl de l’IEO e an quitat d’o far ongan. 

Es l’ocasion d’una discutida d’un vintenat de minutas sus l’anar del PEN internacional.

J-F. Brun explica donc que l’acamp mondial per 2016 èra previst a Puerto-Rico, luòc que vòu demorar ispanofòn maudespièch de la pression de las autoritats americanas per i far avançar l’anglofonia. Mas l’estat de Puerto-Rico es en marrida situacion financièira lo projècte es abandonat. Se sap pas per lo moment ont se farà, i a mai d’una proposicion per remplaçar: Bruxelles, Girona los Balkans, un o l’autre país d’America latina. Mas cal saupre qu’organizar un tal congrès demanda ara un budgèt espectaclós : aperaquí 1 milion d’èuros … !

Se parla de las eleccions de la presidéncia del PEN, tres candidatas remarcablas que son totas de femnas d’accion engatjadas amb un coratge que tòca la temeritat, e d’escrivanas d’elèit. Es estada elegida la mexicanò-americana Jennifer Clement. Las autras candidatas èran Vida Ognjenovic (Serbia) e Zeineb Oral (Turquia).

Lo PEN es una associacion d’escrivans engatjats mas i a una tendéncia per que siá d’en ptrimièr una associacion d’activistas obrant per los drechs de l’òme e se deven res qu’aquò serà simplament un doblon de Amnesty International. D’unes vòlon tornar balhar al PEN sa plena dimension d’associacion d’escrivans, èra lo projècte de Vida Odgenovic la candidata sèrba que son projècte èra de s’opausar au « pòst-umanisme» contemporanèu.

Una autra tendéncia recenta es l’evolucion vèrs un organisme mai centralizat pilotat dempuèi lo burèu de Londras. Tendéncia que fai pas l’unanimitat e que de tot biais suprimís pas las iniciativas perifericas sempre en plen reboliment ! Exemple la frairetat mediterranenca eissida del PEN qu’organizèt l’eveniment de Narbona.

 6.      Projèctes per las annadas venentas.

Projèctes per las annadas venentas presentats per Pecot. Dos camins :

 • Un dins la tradicion de convivialitat amb los Catalans : Rotland Pecout imagina de far un rescontre dins un luòc istoric dins un ambient de jòcs florals (legir, cantar, beure) pas tròp luònh de Catalonha (Abbadiá de Fontfroide, o a Perpinhan Palais dels Reis de Majòrca). De preferéncia donc pas dins una sala d’escola mas dins un endrech mai politProblèma : finançament e relais sus plaça. Rescontres que deurián venir una tradicion regulara. Podèm començar amb de mejans limitats las primièiras annadas.

 • Lo segond projècte seriá de presa de contacte e de descubèrta, per las annadas 2017 e 2018. Escambis publics, amb demandas de subvencion. Primièrs los Curds, puòi los Berbèrs. Contactes amb de Curds (d'aicí o de Curdistan) que presentèsson son combat, sos espèrs e sa literatura. Sèm amics al PEN amb los represntants del PEN Curd e l’anciana presidenta Berivan Dosky. Per los Berbèrs, veire amb Lounès Belkacem a Lion, e l'associacion dels Berbèrs de Montpelhièr. Escambis dins una informacion recipròca que presentèsse sa cultura dins l'istòria e dins l'actualitat.

 A aquel prepaus J-M. Courbet : fai remarcar : « pèr li berbère, fau pas óublida li touareg, belèu que pòu agué d’entre-signe pèr un que ié dison Jan-Marc Pellet que s’óucupavo d’uno pichoto ONG, ié disien Entraide Occitano Touarèg, avien de liame emé li touareg dóu Niger ».

 J-Gl. Rixte fai remarcar que se deuriá tanben organizar de rescontres amb d’escrivans d’autras lengas regionalas de França.  Avèm de bons contactes amb lo PEN Basc que son sèti es en espanha mas qu’a de membres dins la part francesa d’Euzkadi. J-F. Brun rapèla qu’amb eles avèm fach una declaracion a Reykjavik sus las lengas minorotàrias de França. An una dinamica culturala remirabla e per exemple un programa concertat de traduccion de çò mai important de la literatura mondiala, amb en simetric de traduccions dau basc a l’anglés e a las autras lengas « mai espandidas » per far conóisser au mond lor literatura.

 Ramentam tanben las excelentas relacions qu’avèm amb lo PEN francés qu’avèm ja facha mantuna causa en comun, o cau de segur contunhar…

 .           L’acamp s’arrèsta per lo tèms del repais, pres dins uno pizzeria pròcha. Repren sus lo còp de 2 oras, Joan-Pau Creissac nos rejonh.

 En reprenent lo fiu de la discutida del matin se decidís donc que J-F. Brun reprendrà lenga amb los catalans per lo rescontre amistadós que disiam. J-M. Courbet : vai veire s’un acamp dels PENs occitan e catalan se pòt faire a Malhana ? Farà una letra au cònsol que conois.

E R. Pecout  prendrà lenga amb de kurdes que rèstan à Montpelhièr. La presidenta del PEN Kurd Berivan Dosky demòra a Madrid e la poirem de segur convidar, n’i avèm parlat a Quebec.

                        D’unes pagan alara lor escotison

 7.      J-M. Courbet balha qualques nòvas .

            - Enric Barthés de Besièrs se pensa de publicar "lo breviari d'amor" revirat en francés, a la debuta de 2017. De fach Barthés acabèt lo trabalh de Peter Ricketts que defuntèt au mitan.

            - Benlèu la reviradura de j-M. Courbet, en provençau, de "l'ofèrta lirica" de Tagore serà publicada dins pas gaire … ?

            - Es en relacion amb un provençau (de Lançon, pròche Selon de Crau) que rèsta a Wallis (sus l'autra riba dau monde !). Joan Marc balha a cadun un escapolon de sos escrichs, Dins lo recuelh i a 50 poemas e tres contes en prosa. L’estil n’es flame, fai un pauc pensar a

            - A l'entorn de Pascas de 2016, i aurà a Besièrs, au CIRDOC, un colòqui sus Juli Ronjat amb de membres de sa famiha e d'universitaris (Joan Thomas, Peire Escudé emai lo reire Capolier Pèire Fabre)

            - cal encoratjar los escrivans d'òc a participar al concors dels jòcs florals de Scèus (2016), e los joves subretot.

            - En 2017 i aurà los grands jòcs florals septenaris dau Felibritge, los escrivans d'òc, totes ! auràn d’i participar

            - en 2017 se celebrarà tanben lo cent-cinquantenari de  Calendau  emai  de la Coupo Santo

R. Pecout : parla de l’idèa de J-Pèire Belmon que voliá organizar amb lo CEP d’oc un collòqui sus l’oralitat a z’Ais en janvier de 2016 ; normalament aquel collòqui se farà.

8.      Novèls escrivans

            Parlam dau novèl escrivan, provençau de Wallis. Luc Meissonnier. Totes son consents de li prepausar  de devenir membre de nòstre PEN.

Mas l’enjòc màger coma i insistís J-F. Brun es de faire montar una nòva generacion d’escrivans joves, que portaràn nòstra cultura dins los 50 ans que venon.

D’unes suggerisson que s’instituiguèsse un prèmi del PEN occitan per aquò. Al PEN Internacional per encoratjar l'espelison d'una nòva generacion d'escrivans s’es lançat lo prèmi « New Voices » que i avèm ja prepausat doas candidatas. E cal contunhar.  J-Gl. Rixte comenta l’idèa d’un prèmi que foguèsse organizat per lo PEN, cal lo faire assaupre dins los journals, dins las revistas, lo faire assaupre per lo biais dels ensenhaires (FELCO), benlèu prepausar un tèma. J-G. Rouquette fai remarcar qu’un còp de ami per aquò caudriá de subvencions. Mas de qual ? R. Pecout demanda se se podriá demandar a Ricard. De fach un collòqui recent a Marselha a mostrat qu’après son engatjament fons de las annadas 1930 Pau Ricard s’èra coumpletament desengatjat. J-M. Courbet se demanda se la marca « l’Occitane » poiriá sosténer l’occitan ? E caudriá tanben demandar d’ajuda a la DRAC, amai belèu a la DGLFLF. Courbet counois un pauc Miquèu Alessio qu’a ja rescontrat 3 o 4 còps.

Ont anar cercar aqueles joves ? Ont son : a la facultat, ont avèm de bons contactes, per exemple a Montpelhièr Domenge Alibèrt. Dins los licèus tanben en prenent lenga amb los ensenhaires. Mas ailàs l’ensenhament mèrma un pauc de pertot, sembla que siá en Miegjorn Pirenèus que demòra un pauc d’occitan dions los licèus. Autre endrech, sus internet ont d’unes fan de blògs, autra forma de literatura qu’es estimada al PEN Internacional. 

Rotland Pecout fai la remarca que vist lo nombre redusit de mond susceptibles de venir escrivans d’òc, l’idèa de competicion en Occitania es benlèu pas tròp pertinenta. Çò melhor es puslèu de reperar e d’encoratjar. Destoscar un autor sens qu’aguèsse concorrit, e lo premiar.

Quanas formas de literatura promòure. Los blògs ne son una forma nòva. M. Chapduelh conois quauques joines que practican aquò. Tocant la poesia J-Gl. Forêt fai remarcar qu’es tot còp una facilitat per de mond que mestrejan pas la lenga. Afortís segon son experiéncia de despertaire de talents qu’es mai aisit de far de poesia en aprenent la lenga mas qu’aquò representa pas una lenga madura…. De segur cau encoratjar subretot la pròsa, nòvas, contes.  M-C. Rixte o afortís.

Quana lenga ? De segur l’occitan lo mai autentic que siágue. Mas R. Pecout pensa que devèm reconóisser lo bilinguisme, estent que i a de mond qu’escrivon en òc e mesclan de francés dins sos escrichs.

« la dictada occitana » es populara, caudriá popularizar de « jocs d’escritura »

Lançar una idèa nòva que dinamizariá la literatura e despertariá de vocacions d’escrivans ? ? Lo projècte n’es evocat. D’endrechièiras son prepausadas. J-P. Creissac nos rapèla lo succès de la  « dictada occitana ». Venguda una tradicion pro largament espandida dins tota Occitània. E perqué se lançariá pas un jòc semblant mai creator, la « redaccion occitana » ? Demòra d’i trobar un nom polit e atrasent que faguèsse pas tròp escolar e personalizèsse lo concèpte. Tornar encantar lo país amb nòstra lenga. M. Chapduelh nos indica que en Dordonha i a una « jornada paratge », qu’es una mena de concors onte las gents devon escriure un tèxt en s’inspirant d’una illustracion. Se ne poiriá alargar l’experiéncia…  J-Gl. Forêt ditz que se poiriá organizar de menas de talhièrs d’escritura, encouratjant los joves a far de pròsa occitana. … Se poiriá lançar au nivèl dels cèrcles de l’IEO, a partir dels corses d’occitan que s’i fan. J. Landier apond qu’un exercici interessant es d’imaginar la seguida d’un tèxt inacabat. Se pòt tanben lançar un tèma de despart, per exemple una cançon o un provèrbi e n’imaginar tota una istòria… Jòrdi Peladan mandèt a J Landièr de tèxtes d’escolans a partir d’un nòva sieuna. Un projècte realista que se poiriá lançar tre ara.

R. Pecout interven per dire qu’es una bòna idèa de prepausar un tèma. Nos ditz que la constrencha es un estimulant : « la clau de la creacion ». Balha un aautra idèa : far de talhièrs d’escritura e d’oralitat, que se completarián. Registrar de tèxtes. Car es urgent que la lenga s’ausiga e que sa bona fonetica s’espandiguèsse.

De mai se pausa lo problèma de la cançon. Tròp sovent las paraulas ne son flacas o quitament en marrida lenga. S’es lançat a l’iniciativa de Cl Sicre e de S Carles de rescontres escrivans cantaires a l’Universitat d’Estiu de la Guèpia. Iniciativa de seguir e d’alargar.

A aquel prepaus R. Pecout nos indica que cal destriar l’escrivan (escrivan public, mestièr) de l’escriveire (creator, autor).  Dins lo TRESOR  dóu FELIBRIGE se pòt aital trobar : «  Escrivan : Ecrivain, scribe, greffier, employé de bureau … exèmple : Escrivan publi » ; e « - Escrivèire : celui, celle qui écrit, qui aime à écrire ». Li es demandat de nos escriure una pichona nòta aquí dessús dins « Lenga Maire 2015 ».

9.      mocion per s’opausar a l’idèa de batejar « Occitanie » la novèla region Lengadòc-Miegjorn-Pirenèus-Rosselhon

            M-C. Rixte interven per dire qu’es d’una importàcia màger qu’uno mocion siá redigida per s’opausar a l’idèa de batejar dau nom solet d’ « Occitanie » la novèla region Lengadòc-Miegjorn-Pirenèus-Rosselhon. Aitanben R. Pecout fai remarcar que cal tanben felicitar pèr la popularitat subta del mot « occitan », que d’un cèrt biais es una presa de consciéncia dau fach d’èstre occitan. Fach nòu e d’importància. E d’en segond afortir qu’Occitania es pas soncament aquò, es ben mai granda e n’en precisar l’estenduda. Tota l’assemblada es d’acòrdi per aquesta proposicion. Lo president J-F. Brun aurà per tasca de far un borrolhon que los uns e los autres i portaràn sas modificacions.

Après una setmanada d’escambis internet a la seguida de l’acamp n’arribam a aquel  tèxt :

 10.   publicacions

Lo PEN occitan maugrat son abséncia de mejans a una implicacion editoriala regulara amb de libres estampats (actes de Valença, co-edicion amb JORN de la Gacha a la Cistèrna en anglés, actes de Narbona en preparacion). Mas subretot avèm fach una tièra d’e-books – que còstan pas res, solament de trabalh, e an una difusion virtualament infinida. Se’n pòt far tant que volèm e los botar en linha.  J-F. Brun mòstra los recuèlhs de 2013 e 2014 (« Lenga maire »). Lo de 2015 es en preparacion. Los participants son conscients qu’aquò se contunhèsse.

Se mençona tanben l’idèa d’una antologia dels escrivans estrangièrs del PEN internacional en divèrsas lengas, revirats en òc. 

11.  traduccion

J-F. Brun : de reviradas d’autors estrangièrs en lenga d’òc, seràn botadas sus nòstre sit. N’i a ja tres e-books.

J-F. Brun rapèla la dualitat de concèptes revirada/traduccion. Traduccion correspondent als estandards modèrnes e revirada estent un sentit mai larg ont se fai passar un tèxt d’una lenga a l’autra amb mai de libertat, practica majoritària en cò nòstre ont avèm pas gaire d’expèrts mestejant l’occitan e de lengas raras.  R. Pecout nos assabenta que lo mot « revirada » dins lo sens de « traduccion » es pas tan nòu qu’aquò, l’atròba en cò de Bigòt de Nimes tre 1850. JM Courbet nos precisa que Mistral ignòra pas l’emplec de « Revirada » per « traduccion » emai aquò se veguèsse pas tan clar dins lo ‘Tresor’. I cal anar espiar de mai pròche e se legís : « Tradurre : traduire,  v. revira ».  E :   "reviraire" es dins lo Tresor : "traducteur". Ni qu’a « Revira, Revirado los sens de « traduire, traduction » i siaguèsson pas mençonats.

12.  Acamps avenidors

J-F. Brun : rapèla que antan aviam per projècte de far dos acamps dins l’an, dins d’endreches variats d’Occitania per rescontrar de mond als quatre caires del país. Mas venguèt tròp dificil e se repleguèrem sus Montpelhièr. Los participants demòran favorables a l’idèa que se faguèsse un segond acamp dins l’an. Mai tematic, diferent de l’AG, e se se pòt a un autre endrech que Montpelhièr. Ongan i a agut per exemple aquel de Narbona.

J-M . Courbet demanda se se poiriá pas benlèu faire en Peiregòrd, au moment de la Felibrejada del Perigòrd ? M. Chadueil pensa que l’idèa es pas marrida e que ne caudrà parlar amb Valèri Bigault

                        E i aguent pas mai a dire la sesilha es levada qu’es 5 oras passadas d’un quart

PEN-CLUB DE LENGA D’OC :  PER DUBRIR LO TALH : dicha inaugurala de Rotland Pecout  per l'acamp de Decembre 2008. 

Rendut compte dels acamps

Rendut compte dels taulièrs